ความภูมมิใจหนูหรอคะมีค่ะ...
นั่นคือ...

ครอบครัวหนูเองค่ะ ครอบครัวหนูไม่ได้สมบูรณ์อะไรหรอกค่ะ เเต่ที่หนูภูมิใจคือการที่มีครอบครัวนี้เนี่ย    เเหละค่ะ เขาคอยเคียงข้างหนูมาตลอดเลยค่ะ มีเรื่องอะไรก็มีครอบครัวนี้เนี่ยเเหละค่ะ เป็นที่พึ่งของหนู ไม่มีเงินใช้ก็มีเขาเนี่ยเเหละค่ะ เขาเหมือนไม่ใช่พ่อ เเม่นะคะ เขาเหมือนเป็นเพื่อนคอยอยู่เป็นเพื่อนเวลาหนูเหงา หนูรักครอบครัวมากค่ะ ครอบครัวของหนูนี่สำคัญที่สุด                                                                                 อันดับ 1 เลยค่ะ...

เรื่องที่2....คือ

ฉันภูมิใจที่ฉันได้มีเพื่อนดีๆอย่างนี้
ที่คอยให้กำลังใจฉันเมื่อฉันท้อ หรือไม่ไหว คอยเป็นเพื่อนที่ดีๆให้ เคยโกรธกันบ้าง เเต่ก็ยังเป็นเพื่อนกัน รักเพื่อนๆนะ ...

ต่อไปป....

ภูมมิใจที่เรานั้นเกิดมา..มี่ร่างกายครบ32
บางคนนั้นร่างกายไม่ครบ

เเละภูมิใจที่มีครูที่ดี สั่งสอนดี ให้รู้จักความรับผิดชอบ เป็นเด็กดี เรียนเก่งๆ เมื่อก่อนหนูสอบได้ที่โหล่ของห้องค่ะ เเต่เคยมีคุณครูพูดว่า"ถ้าเราตั้งใจเราก็จะทำงานสำเร็จเเต่หนูเป็นคนที่ขี้เกียจ ไม่ส่งงาน
เราต้องขยัน เเละต้องตั้งใจเรียนให้ดีขึ้นกว่าเดิมนะ ไม่ต้องไปสนใจคะเเนนเก่าๆที่ไม่ดี เรามาหันสนใจปัจจุบันนี้ ว่าเราจะต้องทำยังไง เพื่อให้ได้คะเเนนที่ดีขึ้น"ตั้งเเต่นั้นมา
หนูก็ตั้งใจเรียนขึ้น ส่งงานครบขึ้น เรียนดีขึ้นกว่าเดิม ทุกวันนี้พ่อเเละเเม่ของหนูภูมิใจที่หนูมีคะเเนนที่ดีขึ้น ขยันขึ้น...

ขอบคุณคุณครูทุกท่านนะคะ ที่สอนหนูมาให้หนูมีอนาคตที่ดีขึ้นน...